نشر :  31.07.2013
سخن روز

ما و هموطنان هندو و سکهـ  ما - از  یک سرافرازی  تا سرافگنده گی تاریخی کنونی پارلمانی 

هندوباوران  و سیکهـ های افغان در یک کنفرانس مشترک مطبوعاتی با نماینده گان جامعه ی مدنی ، از وضع ناگوار خود شکایت نموده و بر حذف کرسی اختصاصی خود  در ولسی جرگه که میتوانست تریبونی برای طرح مشکلات شان باشد،  اعتراض کرده و  هوشدار دادند که اگر به مشکلات شان رسیده گی نشود، ناچار خواهند شد از کشورهای دیگر تقاضای پناهنده گی  کنند.

نماینده گان هندوها و سیک ها می گویند پیش از جنگ ها جمعیت آن ها در افغانستان به صدها هزار تن می رسید اما حالا حدود 700 خانواده که شمار مجموعی شان به 4000 تن می رسد، در افغانستان باقی مانده اند.

هندوها و سیک های افغانستان نه تنها در همه ساحات دیگر زنده گی اجتماعی با دشواری های جدی مواجه اند ، بل حتا  در اجرای مراسم هندوسوزان نیز با مشکلات فراوان رو به رو اند.

*

هیچ مثالی وجود نه دارد که هندو و یا سکهـ افغان به جامعه ، کشور و یا هموطنان مسلمان خود ، ضرری رسانیده باشد. آنان در استواری بر قول و قرار و راستگویی و صداقت در معاملات کاری شهرت نیک دارند.   آنان تنها به خاطر هندوباور بودن و سکهـ باور بودن مورد تبعیض و آزار و اذیت قرار میگیرند. اگر قبول کنیم  که آنان تنها از سوی جاهلان و متعصبان  مورد  اهانت،  آزار و اذیت  قرار میگیرند، این پرسش به میان می آید که پس این اکثریت عاقل و غیر متعصب  کجاست که مانع اینجاهلان و متعصبان شوند؛ چرا در چنین وضعی «نماینده های مردم» یگانه کرسی این دو اقلیت کوچک دینی را حذف میکنند- مگر اکثریت  اعضای ولسی جرگه جاهل و متعصب اند؟!... و در این میان رییس جمهور کشور که  در محفل بزرگداشت از مولانا عبدالکلام آزاد  سخنرانیی  در خور ستایشی در مورد همزیستی ، مدارا و رواداری و  دوستی میان مردمان دارای عقاید دینی و مذهبی مختلف  ایراد کرد،  آیا از همچو مسایل بی خبر است و یا دست و پا و زبانش را بسته اند تا کاری در این مورد کرده نه تواند و یا این که آن سخنرانی یک گپ مفت بود و اندیشه ها و ارزش های مندرج در آن رفت  پشت کلاه خود ؟!...

و آن روشنفکران عزیزی که خود را متعهد به  ارزشهای عالی عموم بشری میدانند کجایند؟!

مگر نه این است که امروز در هر سه رکن دولت افغانستان آدمی یافت نه میشود که یک قرن بعد از شاه امان الله جسارت کرده و مانند او بگوید : هندو ، سکهـ ، شیعهه و سنی  نه داریم ... همه یك ملت استیم و آن هم افغان!...

شاه امان الله حرف مفت نه گفته بود؛ او  13 درخواست مندرج  در عریضه ی هموطنان هندو و سکهـ را با فرمان مورخ  ۱۲ حمل ۱۲۹۹  یک به یک منظور نمود . و فراموش نه کنیم که در دوران او نه تنها دیوان نرنجداس وزیر امور مالیه و همچنان عضو هیات افغانی  در مذاکرات با انگلیس  بود ، بل شماری دیگری از این هموطنان نیز در مناصب عالی نظامی و ملکی در مرکز و ولایات و از جمله در دارالانشای سلطنتی ایفای وظیفه میکردند.

*

ما نه تنها در برابر هموطنان هندوباور و سکهـ خود، بل نزد تاریخ و نسل های آینده نیز سرافگنده خواهیم ماند اگر در افغانستان بر حقوق اساسی انسانی  عده یی از هموطنان ما به خاطر عقیده و تبار شان چنین ظالمانه برخورد شود و ما زبان مان را پشت سی و دو دندان نگهداریم. نی! آسمایی چنین نه خواهد کرد: هموطنان هندوباور و سکهـ ! همان سان که در دوره ی سیاه طالبی و حکم ننگین شان مبتنی بر بستن پارچه ی زرد ،  نخستین شماره ی آسمایی با روی جلد ی که بر پیشانی اش ستاره زرد داشت، منتشر شد، امروز نیز با تمام وجود با شماییم و جزیی از شماییم. هر اهانت به شما  اهانت به انسانیت است - انسانیت تساوی کامل حقوق همه ی انسان ها وتقبیح و  طرد هرگونه تبعیض به خاطر رنگ، تبار، عقیده، فرهنگ ، زبان و جنسیت ... است

***

آرشیف سخن روز

*

مطالب مرتبط با موضوع:

اعتراض هندوها و سیک‌های افغانستان به حذف کرسی پیشنهادی آنها در مجلس

روزهای سخت هندوها و سکهه های افغان

ايشور داس دورهً امانی و حقوق شهروندی هندوان افغان

ايشور داس: او دختر ديوان، بي بي رادوجان!

فاروق فارانی: طلب پوزش از جامعه هندو و سکهـ افغان