نشر : 02.09.2012
افغانستان روی چنگک قصابی منافع همسایه ها
آن روزنامه های پاکستانی که عملن مصروف پیشبرد جنگ روانی علیه
افغانستان اند همه روزه به صورت وسیع در ننگرهار، کنر و لغمان پخش می شوند-
از جمله با متن های این چنینی:
«طالبان 52 سرباز اردوی افغانستان را به جهنم فرستادند».
ایران مراکز تبلیغاتی علنی خود را در افغانستان دارد و برخی رسانه ها هم با افتخار گزارش های تصویری همایش ها و مظاهراتی را منتشر می سازند که در آن ها فوتوهای خمینی و خامنه ای روی 90 درصد پلکاردها به چشم می خورند.
در مورد جنگ اعلان ناشده ی پاکستان علیه افغانستان همه می دانیم. این که ایران نیز در این جنگ سهم خود را دارد چیز پنهانی نیست. منطقن این را نیز همه باید بدانند که نه پاکستان و نه هم ایران از برای افغان و افغانستان نی که برای منافع خود شان جنگ و تشنج را در افغانستان دامن می زنند.
واکنش ها در برابر تجاوزات آشکار و مکرر پاکستان بر مناطق سرحدی در کنر، بیشتر از آن که نوید بخش باشند، یاس آور اند.
گاه پاکستان با بستن راه های ترانزیتی گلوی افغانستان را می فشرد و گاه ایران و در پاره یی موارد نیز هر دو به صورت تفاهم شده- مثلن این دو کشور به صورت هماهنگ در برابر اعمار بندهای آب و دستگاه های تولید برق آبی در ولایات سرحدی افغانستان سنگ اندازی می کنند. نشانه هایی نیز موجود اند که ایران حتا تقاضاهای نوی را در رابطه به استفاد از منابع آبی در برابر افغانستان مطرح خواهد ساخت.
بیشتر احزاب سیاسی و کسانی که شب و روز از وطندوستی و مردم دوستی و هواداری از دیموکراسی سخن می گویند، در مورد تجاوزات و دست درازی های پاکستان و ایران زبان شان پشت 32 دندان قفل شده است.
گزارش هایی هم که از افغانستیزی همسایه ها در رسانه های افغانی منتشر می شوند، بیشتر متوجه «جنگ گرم» و پشتیبانی پاکستان و قسمن ایران از طالبان به مثابه ابزار این جنگ اند و متوجه تهدید و آزار مهاجران افغان؛ ولی به «جنگ هنرمندانه» یی که «افغانیت» را در تمام عناصر متشکله اش مورد تهاجمات آشکار و پنهان قرار داده ، کمتر توجه شده است.
از فضای آزاد و تجربه ی کنونی ما از دیموکراسی نیز دیگران به هدف نابودی خود مان آزادانه و بلامانع سوو استفاده می کنند. و ما به این گونه سوو استفاده ها با بی تفاوتی غیرقابل بخشایش می نگریم- گویی احساس وطندوستی و وقار و حیثیت ملی ما فلج شده است.
برخورد اهانت آمیز نسبت به افغان ها در کشورهای همجوار در طول چند دهه ثابت می سازد که اینان نسبت به هیچ بخش طیف تنوع جامعه ی افغانی هیچگونه دلسوزیی نه دارند؛ پس اگر این جا و آن جا خود را پشتیبان این یا آن بخش و یا همه ی مردم افغانستان جلوه می دهند، تنها و تنها برای دستیابی به اهداف خود شان است و بس-«فروش» ملا عبدالسلام ضعیف و مولوی متوکل ، زندانی کردن و کشتن ملا عبیدالله وزیر دفاع رژیم طالبان ، ترور نافرجام ملا آغا جان معتصم یکی از اعضای ارشد شورای مرکزی طالبان ، زندانی کردن ملا برادر از معاونان ملا عمر و مثال های وافر دیگر این را کاملن ثابت می سازد. در این شکی نیست که رژیم ایران نیز از وابسته گان خود توقع وفاداری کامل و خدشه ناپذیر را دارد.
در مورد شبکه های چند لایه ی مخفیی که کشورهای همجوار در افغانستان ایجاد کرده اند و نهادهای ظاهرن «مذهبی»، «فرهنگی» و «خیریه» و امثالهم پوشش های بیرونی قابل دید آن اند، تقریبن هیچ سخنی گفته نه شده است. خلاصه این که کشورهای خارجی در تمام سطوح در داخل افغانستان دست درازی دارند. روشن است که این دست برای تقسیم نان و حلوا دراز نه شده اند.
اگر در حضور امریکا و ناتو وضعیت چنین است، معلوم نیست که فردا کار به کجاها خواهد رسید؟!
درک احساس مسوولیت در مورد امروز و فردای افغانستان و توانایی تشخیص خطوط سرخ منافع ملی و وفاداری به آن چیزی نیست که بتوان از امریکا و ناتو وارد کرد ؛ بدون چنین احساس ، توانایی و وفاداری، با پیشرفته ترین تسلیحات نظامی هم نه خواهیم توانست از خود در برابر تجاوز و مداخله ی همسایه گان دفاع کنیم .
اگر امروز بیدار نه شویم ، فردا بیدار هم اگر شویم شاید تنها بتوانیم تماشا کنیم که همسایه ها جسد کشور مان را روی چنگک منافع خود چی گونه قصابی می کنند.
***
***
پیوندها و برخی منابع مرتبط به موضوع :
په ننګرهار کی د پاکستاني مطبوعاتو يرغل
ایران یک سوم رسانه های افغانستان را تمویل می کند
ایران در افغانستان اتحادیه خبرنگاری می‌سازد
خدمتګار- ايران له ولسمشر كرزي نوې غوښتنې لري
مذاکره برقابی ایران و ترکمنستان در حاشیه اجلاس تهران/ احتمال ایجاد کمیته مشترک
پر سلما بند د ايران- پاکستان تخريبي بريدونه
ديپلوماسي آب و تاثير آن بر مناسبات افغانستان با همسايه گان
آیا یکی از دلایل بی امنیتی در افغانستان آب و سایر ذخایر طبیعی نیست؟
مذاکره برقابی ایران و ترکمنستان در حاشیه اجلاس تهران/ احتمال ایجاد کمیته مشترک