04.03.2016

سخن روز آسمایی

 

ما مردان افغان و هشتم مارچ

ما مردان افغان و هشتم مارچ

در آستانهٔ‌ رسیدن هشتم مارچ قرار داریم و ما مردان افغان نمیتوانیم با تقدیم تبریکات و تمنیات به مناسبت هشتم مارچ ، با  اهدای دستهٔ گل  و  اشتراک در محفل هشت مارچ ،‌ نوشتن یک مقاله  و ایراد  بیانیه دین و مسوولیت خود را نسبت به زنان افغانستان ادا کنیم.

- بیایید به وضعیت حقوق زنان در افغانستان نگاه کنیم.

- بیاید به موقعیت زنان در درون خانواده ها بنگریم.

- بیایید به میزان خشونت ها ، مثله کردن ها و کشتن ها نظر کنیم .

- بیایید به میزان و شدت خیابان آزاری نگاه کنیم.

- بیایید به عدم مصونیت زنان در جامعه نظر کنیم.

- بیایید بشنویم که از منبر مساجد ملاهای ما در مورد زنان چه ها می گویند.

- بیایید به میزان خشونت زبانی نسبت به زنان نظر کنیم.

- بیایید به فرهنگ و زبان زن ستیزانهٔ‌ ما نگاه کنیم.

- و بیایید به یاد بیاوریم که چه گونه گروهی در روز روشن در قلب کابل فرخنده را زجر کش کردند و صدها تن به حیث تماشاچی شاهد  این فاجعهٔ‌انسانی  بودند. این فاجعه لکهٔ ‌ شرمی  است که تا هنوز نیز برای زدودن آن چنان که باید دین و مسوولیت خود را ادا نکرده  ایم.

مبارزهٔ روزمره و خسته گی ناپذیر در برابر زن ستیزی ،‌ در برابر افکار و اعمال زن ستیزانه و در برابر فرهنگ زن ستیزانه ،‌ مبارزهٔ‌ روزمره و خسته گی ناپذیر برای چنان تحول فکری و فرهنگی در جامعه که راه  را برای تأمین حقوق زنان به حیث شهروندان تام الحقوق مساعد بسازد، تنها وظیفهٔ‌  زنان افغان نیست – وظیفه و دین انسانی ما مردان افغان نیز است.

آزادی ،‌ دیموکراسی ، ترقی ،  عدالت  و رفاه اجتماعی، بدون تأمین حقوق زنان به حیث شهروندان تام الحقوق ،‌ ممکن نیست.  مبارزه برای حقوق زنان بخش جدایی ناپذیر مبارزه برای  آزادی ،‌ دیموکراسی ، ترقی ،  عدالت  و رفاه اجتماعی است. ‌ این مبارزه در یک روز و یک ماه و یک سال به سرانجام نخواهد رسید. و اما مهم است تا با تمام آگاهی ،‌اراده،‌ تدبیر و  توانایی در این راه حرکت کنیم و  پیوسته  منزلی را در راه رسیدن به سر منزل مقصود ، موفقانه بپیماییم.