فریبا آتش

 

 

 

 

یاد آندم کــــــز جــــــنونی ، داغ و رســـــوا بودمی

در کـــــشاکش های وجدی ، جلـــــوه پیدا بودمی

 

بیخــــــود و بی اختیار و سـر کـــــش و دیوانه وش

سر گران چون چشم عاشق، تا کــــــجا ها بودمی

 

یاد آن شب کز خیالم رفته بود این هست و نیست

در لــــــــحد گــــــاهـــــان ســراغ زنده جویابودمی

 

شورشی در دل نهــــــــــان و آتشی در سینه داغ

خسته و نالـــــــیده ، محــــو مـا جرا هــــــابودمی

 

" آتشـــا" بگـــــــــــذر زکــــام هســــــتی نا پایدار

هـــر چه دل بستم به دنیا ، داغ غمهـــــــا بودمی

 

 

 

     نقــــــد هســـتی

 

 

ملک هستی جز تماشا خانه ي حـــــــیرت نبود

در نهــاد زندگــــــــانی یک نفس راحـــــــت نبود

 

از جنون بیکسی ها ، شش جهت داغ نو است

چه عجب در بزم هستی ، یکدل هم الفت نبود

 

داغم از آفت ، ولیک از چرخ گردون شکوه نیست

کــــــــــاین مصیبت پیشه را ، نقد دگر ثروت نبود

 

عمر ما یکسر به پای رنج و حــسرت ها گذشت

بهر کسب عا فیت این جا ، دمی فــــرصت نبود

زین محیط پر هــــــــیا هو ، آه کجا باید شدن ؟

این دل آواره گـــــــــــرد ، آسوده از غربت نبود

 

روح نا خود آشنا، ســـــــر گرم بازیها زچیست

آگهی را اعـــــــــــــتبار از این همه حیرت نبود

 

 

 

 

  همرهی با من اگر گردش ایام کند

 

 

دل بیچـــــــاره ي مــــــن یاد دلارام کـــــند

یاد از آن قـــــــصه و افســـــانه و پیغام کند

 

خشم او از دل من تاب و تـــــوان برده کنون

میروم تا نگــــــهش خــــــــاطــــرم آرام کند

 

دل او بر دل غــــمپرور من هــــیچ نسوخت

تا چها بر ســــــــرم آن دلـــبر خود کام کند

 

غنچه سان تا به ابد پاک و نکــــو نامم من

بی وفا خـــوانده مرا بهــر چه بد نام کــــند

 

باز با باد صبا گرد دور سرش خواهم گشت

هــــــمرهی با من اگر گــــــــردش ایام کند

 

تنــــــــد باد غضــــبش زد به دل و جان آتش

باز شــــاید دل او را غــــــزلی رام کـــــــــند