رسیدن به آسمایی: 30.09.2007 ؛ تاریخ نشر در آسمایی : 30.09.2007

ترجمه و ارسال : حکیم نعیم

"جنگ بر علیه تروریزم" یک مضحکه است

مصاحبه السا راسبکElsa Rassbach با ملالی جویا جوانترین رهبر سیاسی و مدافع حقوق زن در افغانستان در مورد سفر اخیرش به آلمان از ۱۸ تا ۲۲ سپتامبر ‏۲۰۰۷‏

برگرفته از Znet.com – ۲۵ سپتامبر ۲۰۰۷

http://www.zmag.org/content/showarticle.cfm?SectionID=49&ItemID=13874

 

ملالی جویا که ۲۹ سال عمر دارد جوانترین فردیست که به پارلمان افغانستان انتخاب شده است. او یکی از ۶۸ زنی است که با گرفتن دومین رای بلند در بین کاندیدان از زادگاهش فراه در سال ۲۰۰۵ به ولسی جرگه راه یافت. اما زمانی که او در پارلمان بر ضد بنیادگرایان و جنگ سالاران سخن گفت، وکالتش به تاریخ ۲۱ می ۲۰۰۷ تا ختم این دوره پارلمان به حالت تعلیق درآمد، ملالی جویا بر علیه این تصمیم پارلمان به ستره محکمه افغانستان اعتراض کرده است.

ملالی جویا زمانی به شهرت رسید که در سال ۲۰۰۳ در لویه جرگه قانون اساسی علیه سلطه جنگ سالاران صدای اعتراضش را بلند کرد. پس از این حادثه، چهار بار از سوء قصد جان به سلامت برد و فعلاً هر باری که در داخل افغانستان از یک جا به جای دیگر سفر میکند، مجبور است چادری بپوشد و توسط محافظان مسلح حفاظت شود.

ملالی جویا که پدرش در جنگ مقاومت بر علیه اتحاد شوروی سابق زخمی شده است، در چهار سالگی مجبور به ترک کشورش شد و در کمپ های مهاجرین در ایران و پاکستان زندگی کرد. او بعد از ختم تحصیلاتش در مکاتب مهاجرین در پاکستان، در سال ۱۹۹۸ زمانی که افغانستان در کنترول طالبان قرار داشت به کشورش بازگشت و به فعالیت های اجتماعی از قبیل تدریس در کورس های مخفی سواد آموزی برای زنان، تاسیس کلینیک صحی و پرورشگاه برای اطفال یتیم و بی‌بضاعت مشغول شد. همچنان وی یکی از مخالفان سرسخت طالبان در افغانستان بود.

ملالی جویا در سال ۲۰۰۴ برنده جایزه بین‌المللی زن سال ایتالیا شناخته شد، در ۲۰۰۵ یکی از هزار زن کاندید برای جایزه صلح نوبل بود، و همچنان از طرف فورم اقتصادی جهان در سال ۲۰۰۷ در میان ۲۵۰ رهبر جهانی انتخاب شده بود. و اخیراً وی برای دریافت جایزه آزادی اندیشه پارلمان اروپا کاندید شده است.

در این اواخر فلم "زنی در میان جنگ سالاران" که بر اساس فلم پرآوازه و بلند "دشمنان خوشبختی" تهیه شده است و مبارزه پارلمانی خانم جویا را به تصویر میکشد، در چندین چینل پی بی اس در امریکا به نمایش گذاشته شد.

ملالی جویا همچنان رهبری یک نهاد اجتماعی غیردولتی بنام "موسسه ارتقای توانمندی‌های زنان افغانستان" را نیز به عهده دارد.

خانم جویا به دعوت گروپ پارلمانی چپ در پارلمان آلمان (بوندستاگ)، بخاطر ملاقات با مقامات آلمانی و آگاهی دادن به مردم آلمان در مورد وضع افغانستان در اواخر ماه سپتامبر ۲۰۰۷ سفری به شهر برلین پایتخت جمهوری آلمان فدرال داشت. آلسا راسبک، ژورنالیست امریکایی که در برلین زندگی میکند، مصاحبه‌ای با خانم جویا ترتیب داده است.

السا راسبک: علت آمدن تان به آلمان چیست؟ و امیدوار هستید چی دستاوردی از این سفر تان دشته باشید؟

ملالی جویا: گروپ پارلمانی چپ در پارلمان آلمان (بوندستاگ) از من دعوت کرده بود تا در مورد وضعیت فلاکتبار افغانستان، مشکلات کشنده زنان و نقش نیروهای خارجی به خصوص قوای آلمانی سخنرانی کنم و به مردم آلمان معلومات بدهم. پیام من به مردم آلمان واضح و روشن است: امیدوار هستم که دولت آلمان پالیسی‌اش را در قبال افغانستان از پالیسی غلط امریکا جدا بسازد و یک پالیسی مستفل را تعقیب کند زیرا خط مشی امریکا در افغانستان تمسخر دموکراسی است و "جنگ با تروریزم" غیرموثر است و به نتیجه‌ای نمیرسد. کمک به دولت افغانستان تا زمانی که تحت سلطه بنیادگرایان ائتلاف شمال قرار دارد هیچ دردی را دوا نخواهد کرد. امروز امریکا زیر نام جنگ با تروریزم با طالبان میجنگد در حالی که با تروریست های ائتلاف شمال که به اندازه طالبان تاریک اندیش و قاتل و متجاوز هستند، کار میکند و آنان را مورد حمایت قرار میدهد. این رهبران ائتلاف شمال مانند ربانی و سیاف بودند که در اول به تروریست های عرب در افغانستان پناه دادند، اما امروز امریکا کوشش میکند آنان را بمثابه "آزاد کنندگان" و "دموکرات های افغانستان" به مردم دنیا نشان دهد. اگر دولت و نیروهای مستقر آلمانی در افغانستان میخواهند ثابت سازند که دوستان واقعی مردم افغانستان هستند، باید مستقلانه عمل کنند. برعکس دولت امریکا، باید بر مردم افغانستان و نهادها و شخصیت های آزادی دوست تکیه داشته باشند که تنها بدیلی در برابر بنیادگرایان بشمار میروند.

درست است که امروز ما به امنیت ضرورت داریم اما زیر نام امنیت قوای خارجی آزادی ما را سلب کردند. ما به کمک جامعه جهانی نیاز داریم ولی مخالف اشغال کشور خویش هستیم. متاسفانه افغانستان امروز یک کشور اشغال شده است. دولت امریکا در تلاش برای بدست آوردن منافع اقتصادی و منطقه‌ای خود است و زندگی فلاکتبار مردم افغانستان هیچ ارزشی برایش ندارد. امریکا جنایت کاران ائتلاف شمال را که طبق اعتراف خود آقای کرزی به مراتب خطرناکتر از طالبان هستند، تقویت کرد و به قدرت نصب کرد و طالبان هم هر روز قویتر میشوند و این اکثریت مطلق مردم افغانستان هستند که هر روز انواع ظلم و ستم را باید تحمل کنند.

باید به خاطر آورد که این امریکا بود که طالبان را به وجود آورد، همانطوری که ائتلاف شمال را بمیان آورد و تقویت کرد، اگر دولت امریکا واقعاً در جنگ با طالبان جدی میبود امروز طالبانی وجود نمیداشتند. برای مردم ما بسیار جالب است که بزرگترین ابرقدرت دنیا در مقابل یک باند انسانهای قرون وسطائی فکر، بیسواد و جاهل مانند طالبان ناتوان باشد. واضحاً، حقیقت جای دیگریست. امریکا در جنگ با طالبان و القاعده جدی نیست تنها میخواهد حضور نظامی خود را زیر نام جنگ با طالبان در افغانستان طولانی بسازد تا بتواند تهدیدی باشد به ایران، چین، و دیگر قدرت های آسیایی.

مردم آلمان با گرمی از من استقبال کردند. عده زیادی حتی زمانی که حمایت شانرا از آزادی مردم افغانستان ابراز میکردند، اشک میریختند. همبستگی و همدردی مردم آلمان را با قلبم حس میکنم. هدف دیگر سفرم به آلمان این بود که حمایت مردم دموکرات و آزادی دوست آلمان و دنیا را که میتوانند یک صدای قوی به ضد پالیسی های امریکا در قبال افغانستان باشند، جلب کنم.

آلسا راسبک: جوابی را که از پارلمان آلمان دریافت کردید، چی و چگونه بود؟

ملالی جویا: کمیته روابط بین‌اللملی پارلمان آلمان حتی نخواست که با من ملاقات کند. نمیدانم چرا از جنگ سالار ها و سیاست مداران افغانی که حقیقت را بنابر ملحوظات مختلف نمیگویند دعوت میکنند اما نمیخواهند صدای مردم افغانستان را بشنوند. عساکر آلمانی در افغانستان حضور دارند بناءً سیاست مداران آلمانی در مقابل مردم شان مسئولیت دارند که بدانند در افغانستان چی میگذرد. بهانه‌ای را که پیش کشیدند تا با من ملاقات نکنند، البته فشار وزارت خارجه آلمان نقش مهمی را در این مورد بازی کرد، این بود که من از طرف جنگ سالار ها از پارلمان افغانستان کشیده شده‌ام درحالی که من حمایت زیاد مردم افغانستان را با خود دارم.

طبعاً، ملاقات هایی با کمیته حقوق بشر و کمیته امور اقتصادی و اجتماعی پارلمان آلمان داشتم، تا هنوز نتایج آنرا نمیدانم زیرا جروبحث ها در مورد افغانستان هنوز هم در پارلمان آلمان ادامه دارد.

یکی از اعضای پارلمان گفت که آلمان در اعمار پروژه های عام‌المنفعه زیادی از قبیل اعمار مکاتب و شفاخانه ها به دولت افغانستان کمک کرده است. ولی به من وقت داده نشد که در جواب بگویم که کمک های مالی تان به جیب جنگ سالاران میرود و دولت کرزی یکی از فاسد ترین دولت های دنیا از لحاظ اداری است که مقامات دولتی هم خود اینرا اعتراف میکنند. من میخواستم بیان کنم که حتی مقامات نظامی امریکا و انگلستان تایید میکنند که زیادتر از نیم کمک های خارجی به افغانستان به کسانی که مستحق هستند نمیرسد. یک مقام وزارت دفاع امریکا، پنتاگون اعتراف کرده است که هزارها وسایط نقلیه‌ای که به پولیس افغانستان کمک شده بود در بازار آزاد به فروش رسیده اند. (سندی تیلی‌گراف، ۲۹ جنوری ۲۰۰۷)

ما یک دولت دموکراتیک و شفاف میخواهیم که مانع روند کنونی شده بتواند. ساختن و به راه انداختن یکی دو پروژه عام‌المنفعه کافی نیست. مردم ما امروز به امنیت زیادتر از آب و نان ضرورت دارند. دادن پول به این دولت فاسد کنونی هیچ تغییر مثبتی را نخواهد آورد تنها جیب های ستمکاران و مافیای مواد مخدر پرتر خواهد شد.

همچنان دولت آلمان باید تلاش کند که کشور های مداخله کننده در امور افغانستان مثل پاکستان، ایران و روسیه را تحت فشار قرار دهد تا از ارسال اسلحه و امکانات به گروه های تروریستی در افغانستان خود داری کنند.

هرچند امروز عساکر آلمانی برعکس آرزو های مردم افغانستان، در چارچوپ پالیسی های واشنگتن عمل میکنند ولی بازهم من به تمامی فامیل های آلمانی که فرزندانشان در افغانستان کشته شده اند، تسلیت و تاثر عمیق خود را میفرستم. و بسیار متاسف هستم که یک تعداد از اعضای پارلمان آلمان نخواستند صدای واقعی مردم افغانستان را بشنوند. وقتی در موجودیت دهها هزار نیروی خارجی، افغانستان به یکی از بزرگترین تولید کننده مواد مخدر مبدل میشود، کافیست دانست که تلاش های جامعه جهانی روبه ناکامی‌است و الترناتیو دیگری باید جستجو گردد.

السا راسبک: به نظر شما دولت امریکا چی باید بکند؟

ملالی جویا: بسیار ساده است. امریکا باید حمایتش را از جنگ سالاران و جنگ افروزها متوقف بسازد و کمک کند که انسانهایی مثل سیاف، ربانی، قانونی، فهیم، خلیلی، محقق، اسماعیل و دیگران به عوض نصب شدن در مقامات کلیدی، بمثابه جنایتکاران جنگی به محاکمه کشانیده شوند. امریکا و متحدینش باید با جدیت گروپ های مسلح غیرقانونی را که خون مردم ما را میمکند، خلح سلاح کند. مردم افغانستان از جنایتکاران ائتلاف شمال که در قدرت هستند حمایت نمی‌کنند و آشکارا تا جایی که میتوانند بر ضد شان مبارزه میکنند به طور مثال عکس های شانرا در محضر عام به آتش میکشند.

دولت امریکا باید به مردم افغانستان احترام کند و از ارتکاب جنایات جنگی جلوگیری کند. به مراتب زیادتر از قربانیان حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ مردم غیر نظامی در افغانستان از طرف امریکا و متحدینش به قتل رسیده اند. حتی امریکا زیادتر از طالبان در این شش سال اخیر مردم بی‌گناه ملکی را به قتل رسانیده است. اما، طبعاً عساکر امریکایی هیچ گناهی ندارند به آنها گفته شده بود شما بخاطر آوردن دموکراسی در افغانستان میجنگید. در سخنرانی های اخیری که در امریکا داشتم، فامیل هایی که جگر گوشه های شانرا در افغانستان از دست داده بودند به من میگفتند که حال ما درک میکنیم که پالیسی امریکا در افغانستان استهزای دموکراسی است. مردم افغانستان به کمک مردم آزادی دوست و صلح دوست امریکا نیاز دارند.

السا راسبک: آیا میخواهید که نیروهای امریکا از افغانستان خارج شود یا خیر؟

ملالی جویا: بلی، در زودترین فرصت ممکن. ما آزادی میخواهیم نه اشغال. یگانه امیدواری این است که کشور های دوست افغانستان به امریکا فشار وارد کنند که تا پالیسی‌اش را در مورد افغانستان تغییر بدهد، اما با درک تجارب شش سال اخیر، تغییر در پالیسی امریکا ناممکن به نظر میاید بناءً باید افغانستان را ترک کند. همانطوری که بنجامین فرانکلین گفته است " آنکه آزادى را قربانى امنيت نمايد، نه شايسته داشتن آزادى است و نه لايق برخوردارى از امنيت." مردم افغانستان به هردو نیاز دارند و درک میکنند که هیچگاه یک کشور خارجی نمیتواند برایشان آزادی و امنیت ببخشد. ما میدانیم که خود ما باید بخاطر بدست آوردن این آرمانهای بزرگ مبارزه کنیم. میشود بگوییم که اشغال امریکا بحران افغانستان را پیچیده‌تر ساخته است. امریکا زیر نام "آزادی زن" به افغانستان آمد در حالی که امروز زنان در افغانستان در حالت فاجعه انگیزی قرار دارند. به طور مثال هر ماه ده ها زن در سراسر افغانستان دست به خود سوزی میزنند و این را یگانه راه بیرون رفت از بدبختی میدانند.

افغانها در طول تاریخ همیشه بر علیه اشغالگران مبارزه کرده اند و اگر اشغال امریکا به همین منوال دوام کند، ما شاهد مقاومت های توده‌یی در مقابل امریکا خواهیم بود.

السا راسبک: وقتی به افغانستان برگشتید با چی خطراتی روبرو خواهید شد و همچنان ما از امریکا و دیگر نقاط دنیا چگونه میتوانیم برایتان کمک کنیم؟

ملالی جویا: من فقط یک فرد هستم و هیچ برتری از مردمم ندارم. امروز وضعیت اکثریت مطلق مردم افغانستان از نگاه امنیت در خطر است. طبعاً زندگی من بیشتر در خطر است زیرا من هرگز با دشمنان مردمم سازش نمیکنم و تا زمانی که یک قطره خون در تنم در جریان است از مبارزه دست نمیکشم. هیچگاه خاموش نخواهم شد و همیشه ماسک زمامداران افغانستان و امریکا را به دنیا افشا خواهم کرد. میخواهم بگویم که "ما خاموش نخواهیم شد" حقیقت مثل آفتاب روشن است و هیچکس نمیتواند پنهانش کند.

با آنکه جوان هستم و میخواهم به مردمم بخصوص به زنان افغانستان خدمت کنم، با صراحت میگویم که هرگاه هر اتفاقی برایم افتاد، ائتلاف شمال که توسط امریکا حمایت میشود، مقصر خواهد بود.

تنها انسان های آزادی دوست به نیرو های ضد بنیادگرا و طرفداران دموکراسی واقعی کمک میکنند، بناءً ما به کمک مادی و معنوی تان ضرورت داریم. من به کمک تان نیاز دارم تا زمینه تعلیم برای دختران و زنان را در افغانستان مساعد بسازم. همانطوری که شهید مینا گفته است "زنان افغانستان همچون شیران خفته‌ای اند که اگر بیدارشوند نقش بسا بزرگی در هرگونه جنبش اجتماعی بازی خواهند کرد." کمک های مردم آزادی دوست دنیا مرا قادر خواهد ساخت تا این شیران خفته را به حقوق شان ملتفت بسازم و بعد از آن هیچ نیروی تاریکی نمیتواند مثل امروز آنان را وحشیانه تحت ستم خود قرار دهد.

برای معلومات بیشتر به وی سایت  www.malalaijoya.comwww.malalaijoya.com  مراجعه شود.