مردم افغانستان همیشه موقف صادقانه داشته اند

آقای مولانا فضل الرحمن سکرتر جنرال متحده مجلس عمل پاکستان روز یکشنبه طی کنفرانس مطبوعاتی درشهر لاهور گفت: حکومت پاکستان درقبال موضعی که درارتباط همکاری با جامعهء جهانی اعلان کرده , پابند نیست. اواضافه کرد که حکومت پاکستان از گذشته ها به این سو در قضایای افغانستان دخالت دارد. آقای فضل الرحمن درگذشته یکی از متحدین نزدیک مخالفین دولت درپاکستان محسوب می شد. همین اکنون چندین مدرسهء مذهبی در مناطق صوبه سرحد ، پنجاب ، کشمیر ولاهور تحت قیمومیت آقای فضل الرحمن می باشد ، ودرجهت سازماندهی ومتشکل ساختن اپوزیسیون درگذشته نقش فعالی داشته است.

اختلافات ، زمانی میان دولت پاکستان وآقای فضل الرحمن تشدید می یابد که هفتهء پیش تر موصوف از اشتراک دریک سیمینار بین المللی که در سعودی برگزار شد ممانعت شد. مقامات امریکایی نیز تاکنون درمورد آقای مولانا فضل الرحمن اظهار نظر رسمی نداشته ، اما بدون شک آقای مولانا فضل الرحمن درلست پولیس مخفی امریکا یکی از اپوزیسیون مقتدر ان ها محسوب می گردد .

به هرصورت اتخاذ موقف آقای فضل الرحمن درشرایط کنونی ، به هرنام واسمی که تلقی شود درواقع افشا کردن پنهان کاری آنها را روشن می سازد که صادقانه طرفدار ایجاد ثبات درافغانستان تاهنوز نبوده اند. آنها درپیگیری تعهدات ومیثاقهای خود با جامعهء جهانی ، ازسیاست یک بام ودو هوا استفاده کرده ودر واقع بانحوی ازانحا با پروسهء تأمین امنیت درمنطقه همکاری نکرده اند. افشا شدن مسایل فوق بیانگر این واقعیت است که مردم افغانستان با توجه به صداقت وراستی که درقبال کشور های همسایه داشته اند ، اما برخلاف همسایگان روحیهء صداقت ، واقع بینی وبیطرفی افغانها را تاکنون درک نکرده اند. باید بعد ازاین کشور های همسایه دراقدامات عملی روحیهء بیطرفی ومیزان برخورد صادقانهء خود را با قضایا عملاً ثابت نمایند و در جهت ایجاد ثبات منطقه تشریک مساعی خود را با جامعهء جهانی آغاز نمایند.

ایکاش ( صندوقچه اسرار ) پیش ازین بازمیشد!

اظهارات مولانا فضل الرحمن سکرتر جنرال مجلس متحدهء عمل با آنکه تشت سردمداران دولت پاکستان را که همواره ازین واقعیت آفتابی انکار کرده اند ازبام انداخت. سخن تازه نیست ، ولی ازین جهت که یک رأس مثلث عوامل مداخله ودخالت در امور افغانستان ، صندوق اسرار را میگشاید وبه زبان خود اقرار میکند ، میتواند نوعی اقرار شرعی تلقی شود. دو رأس این مثلث مداخله گر ، یکی سران حکومت پاکستان ودیگر ادارهء استخبارات نظامی آی. اس . آی است.

صرف نظر ازاینکه چه دلایلی مولانا را وادار ساخت تا پرده از چهره رهبران پاکستان بردارد ، ودستان آلودهء آنانرا آشکارا سازد ، درحالیکه ( تا جهان به نیرنگ بوده ، اسمان همین رنگ بوده...) یعنی از آغاز تشکیل دولتی به نام پاکستان ازین فلم پری ها از آنسوی سرحدات به اصطلاح آزاد علیه افغانستان صورت گرفته است .

اگر منظور ومخاطب جناب مولانا ، مردم افغانستان است ، مردم افغانستان به خوبی دوست ودشمن خود را می شناسند ، اما اگر مخاطب مولانا دولت امریکا وائتلاف بین المللی درافغانستان باشد، باید بداند ومعتقد باشد که سنگ تهداب سیاستهای امریکا اگر هر طوری مانده شده باشد ، به این آسانی بیجا نمیشود.

چنانیکه امریکا ترجیح میدهد که دررابطه با پاکستان از مدارا ومصلحت کار بگیرد ، بخصوص درگیری های منطقوی امریکا سبب شده که امریکا نسبت به این مسایل بادیر باوری برخورد کند. اما اگر مخاطب مولانا رهبران حکومت پاکستان وافشای آنانست ، چرا مولانا صاحب این صندوقچه اسرار خود را پیش ازین باز نکرد ، تاکم از کم سیاست های کشور ما درین سالها دچار انحراف نمیشد.

حالا که درین لحظهء حساس به چنین شهامتی دست زده ، توقع مرد م افغانستان آنست که سراین صندوقچه را که به گونهء معجزه آسا باز شده ، دوباره نبندد تا اسرار دیگری را نیز از دو رأس دیگر این مثلث ( مداخله ودخالت علیه افغانستان) افشا کند.

اظهارات فضل الرحمن یکبار دیگر مداخلات پاکستان را صحه گذاشت

طوری که بارها تکرار کرده ایم ، درهر اقدام پاکستان برنامهء مخفی وتخریبکارانه دیگری نهفته است که هیچ گاهی نمیشود از آن صداقت وحسن نیت را دریافت . این کشور اگر سال قبل عملیات نظامی را در وزیرستان جنوب آغاز کرد ، تعداد زیاد تروریستان را وادار نمود تا غرض تخریبکاری به افغانستان بروند.

گزارشات رسیده حاکیست که مقامات نظامی آن کشور به گروه های طالابن فشار می آورند تا غرض جنگ افروزی به افغانستان بروند وآخرین تلاشهای خود را به خاطر بقای شان انجام بدهند. همچنین دراقدام دیگری این کشور مبنی برخروج مهاجرین افغان از پاکستان نیز سوالات مبهم دیگری نهفته است که شاید ازاین مسأله نیز استفاده سوء نمایند وتعدادی از تروریستان را در لباس مهاجر به افغانستان گسیل کنند.

گرچه این اتفاقات وموارد دیگر مداخلات ودست اندازیهای پاکستان شک وشبهه یی نمیگذارد , ولی اظهارات روز قبل مولانا فضل الرحمن عضو پارلمان آن کشور ورهبر متحده مجلس عمل یکبار دیگر براین مداخلات صحه گذاشته است. موصوف درشهر لاهور پاکستان گفته است که حکومت پاکستان با تعقیب سیاستهای عوام فریبانه هم غرب را گول میزند وهم مردم را. وی میگوید که پاکستان تروریستان را از وزیرستان جنوبی غرض تخریبکاری به افغانستان گسیل میدارد. وی از دولت پاکستان میخواهد تا دلایل این عمل خود را افشا نماید.

فضل الرحمن میگوید که حکومت آن کشور باید هویت تروریستانی را که به افغانستان اعزام میگردند ویا کسانی که با کمپهای نظامی همکاری دارند ، افشا نماید. وی حتی خواستار آن شده که نوعیت آن وسایط نقلیه که تروریستان را از پاکستان به داخل افغانستان انتقال میدهد نیز افشا گردد.

اظهارات مولانا فضل الرحمن که درگذشته ازآن به حیث پدر معنوی طالبان یاد گردیده , سوال دیگری بر مداخلات پاکستان درافغانستان باقی نمیماند ؛ زیرا ثبوتهای انکار ناپذیری مبنی براین دوام مداخلات درطول زمانها وجود دارد. اکنون برای افغانها ثابت گردیده است که پاکستان در کنار خود افغانستان مترقی ورشد یافته را نمیخواهد , بلکه میخواهد تا از لاشه این کشور برای خویش آذوقه تهیه نماید. میگویند میراث خور را خواب میبرد , ولی آموخته خور رانه!

پاکستان که در سی سال اخیر همیشه از هر وضع و شرایط افغانستان به نفع خویش بهره برداری نموده است وکیسه های خود را از پولهای مساعدت شده به افغانستان چه درزمان مجاهدین وچه درزمان طالبان و چه درزمان کنونی ، پرکرده است ، این بار نیز میخواهد تا از اوضاع متشنج این کشور یکبار دیگر استفاده اعظمی نماید.

دولت افغانستان با چنین وضع باید پیوسته براعمال کشور های همسایه متوجه بوده و هرگونه مداخلات و دست درازیهای را که درامور داخلی کشور ما صورت میگیرد به محضر جهانیان ومردم افغانستان افشا گرداند. آیا معقول است کسی را که آشکار مداخله میکند , برنامه قتل هموطنان ما را میریزد ، وطن ما ار به سوی خرابی میکشاند ، هیچ چیز نگوییم که حسن نیت داریم؟