امشب حلاوتی به عسل قرض داده ای

اندیشه ای به ذهن عمل قرض داده ای

از بلخ دل گرفته و تا خانقاه عشق

یک سینه مولوی به غزل قرض داده ای

چیزی ز جنس عاطفه، چیزی ز جنس درد

هر دو به نام دل، به بغل قرض داده ای

خواندی مرا تفاله ای از سرنوشت و بعد

آندم مرا برای ازل قرض داده ای

هستی سرود تُست، ولی تو چرا چنین

مفهوم زندگی به اجل قرض داده ای