رسیدن: 19.07.2012 ؛ نشر : 24.07.2012

 

رفعت حسینی

 

               نور را

                        باور کنیم

 

شب که می بارد و می بارد باران

                                               می گوید

قصه های غم و تنهایی آدم ها را

                                                در گوشِ زمین .

 

***

 

شب که می بارد و می بارد باران

می توان نیز شنید :

زندگی را نکشیم

نور و سبزی و طراوت را

                       باور بکنیم

و مقدس شمریم

هرچه از جنسِ بهار است .

 

***

 

با تماشای تنِ پنجره های باز

دیده و خاطرآزردۀ خود را

                                         روشن گردانیم

پیشِ بخشنده گی گرمِ نگاهِ خورشید

با دلِ صادق و بایسته

                                زانو بزنیم

با سخاوت باشیم

وبه هر خانه بشارتکده یی بر پا سازیم

و حضورِ ستمِ اشکی را

که به مهمانی ناخواندۀ چشمی می آید

به تماشای نبودن ببریم

در شفافیتِ زیبایی لبخندۀ هر کودک

زندگی را به نیایش بنشینیم

زندگی را نکشیم .

 

***

 

زندگی را نکشیم

روی هر برگ

روی هر سنگ

روی هر قطرۀ باران

روی دریا بنویسیم :

زندگی را نکشید !

 

کابل ،

سیزده شصت و یک خورشیدی

برگرفته از دفتر:

« تصویر صدا»