رسیدن: 04.09.2012 ؛ نشر : 05.09.2012

داکتر حنیف بکتاش

بازگشت دوباره به زنده گي

ما در لندن خانواده کوچک چار نفره استیم که همه ساله دو سالگرد می داشته باشیم.  مینه بکتاش مادر پسرانم، در۲۵ اگست به دنیا آمده است. پسر کوچکم ودیر که به زودي داکتر جوان خانواده ما خواهد بود مثل آن که تحفه سالگرد مادرش باشد در 24 اگست چشم به دنیا گشوده است. پامیر پسر بزرگ ما که رشته اقتصاد را در لندن تمام کرده است واکنون همزمان با آموزش فرانسوي مصروف کار درستراسبورگ فرا نسه است در نهم مې که مصادف با روز تولد من است به دنیا آمده که به این گونه خداوند او را تحفه سالگرد من ساخته است. به این ترتیب ما سالانه در شهر قیمتي لندن دوبارمحفل سالگرد مان را بر پا می سازیم. اما امسا ل سا لگرد سوم نیز به ان افزوده شد که مصارف ما را زیاد خواهد ساخت و اگر زنده گي فرصت داد آن را تجلیل خواهیم کرد.  قصه از این قرار است که در ۱۵ جولای امسا ل خداوند برایم یکبار دیگر زنده گي بخشید. در این روز بعد از دوازده سا عت در کوما که در نتیجه مسدود شدن آکسیجن در خون که در طبابت بنام pulmonary embolism یا د می شود و نزدیک به صد فیصد چشم از دنیا بسته بودم دوباره زنده شدم . در این روز تصویری دارم در شعر از پسرم ودیر که تحفه سالگردش می نمایم.در عین حا ل می خواهم به این بهانه از جامعه افغانان لندن (هارو) که در راه قدردانی از دوکتوران بیمارستان Northwick Park Hospital برای حفظ جانم استند سپاسگزاري نمایم.
 

 پېلوزی
 

ودیرته چې زما دهیلو پېلوزی دی


څنګ ته مې نا ست دی
ذهن یې
له ډېروپوښتنوستړی ښکاري
اوسترګې یې
زما له څېرې نه لویږي.
همدا اوس
یوې داسې سراخیستې څپې ته پا تې کیږي
چې
که لاس وروړې
د ګرېوانه ساحل به ونړوي
او غږ به یې
د آسمان پر کڼو غوږونووچوي.
زړه یې غواړي
هغوټولو پوښتنوته ځواب ومومي
چې دده پرزړه یې
داندېښنواو غمونودرانه پیټي با ر کړي دي.
زړه یې غواړي
چې زما پوستکي ته ننوځي
ستنه شي ،
چاړه شي ،
نری مزی شي
سر تر پایه هیله شيي پېلوزی شي
او زما له تنه
د نهیلېوغزیدلي ریښې وباسي .
څه وکړي ؟!
ځوان باورونه یې
د تقدیر آذان ته سر نه ټیټوي
او ژوند ورته
د هغه مشق تمرین نه ښکاري
چې ملایکې یې
د بېکارۍ پر وخت
پر پاڼو لیکي او بیا یې
له څانګو غورزوي.
ده ته د ژوند شېبې
هغه وزنونه دي
چې د موجودیت ارزښتونه
د ځمکې پر مخ خوندي ساتي
***
د کوټې پرکړکۍ
ورو،ورو دتیارې رنګ کیني
او په دې ډ ول
دشپې تخته
ډېرو نا ځوابو پوښتنو ته تیارۍ نیسي
له ځایه جګیږي
په سترګوکې یې دسپېڅلتیا نازکه ځلا برېښي
پراوږو مې سر ږدي
په مټو کې مې را نغاړي
او تودوخه یې
زمادوجود په سکښت ،سکښت کې
د هیلې او مینې او پاېښت سپرغکې شیندي.

اګست ۲۰۱۲ کا ل ـ لندن