رسیدن:  05.05.2011 ؛ نشر : 19.05.2011

چند شعر از صالحه وهاب واصل

بی تو


ای تو تمــام هستـی ام، بی تـــــو نباشــــدم کسی
عشق تـــو شور و مستی ام، بی تو نباشدم کسی
راحت من پیــــام تـــــو،بـــر لب من کلام تـــــو
شمس و قمر غلام تــو، بیتــــــو نباشــــدم کسی
تا کـه تـــــرا گزیـــده ام، از همه کس بریــده ام
همچو تـو کس نـدیـده ام ،بیتــــو نباشـــــدم کسی
نام تو شـد نشان من ، جان و من و جهــــان من
دولت بیـگمــــــان من ،بیتــــــو نباشـــــدم کسی
رمز تو جستجوی من، عشق تـــو آبــــروی من
کن نظری به سوی من ، بیتــــو نباشـــدم کسی
شب همه در فراق تـــو ، روز به اشتیـــاق تـــو
همدم من وفـــــاق تـــو، بی تو نبـاشــــــدم کسی
ای تو به چشم من بصر، از تو به جان من شرر
بی تـــو کجـا کنــــم نظـر، بیتـــو نباشــــدم کسی
صبح مــرا صبــا تـویی،  درد مــرا دوا تــــویی
قلب مرا صفـــــا تـــــویی ، بیتــو نباشــــدم کسی
محـــرم راز دل تــــویی، نغمه و ســـاز دل تویی
مسند نــــاز دل تــویی ، بیتـــــو نباشـــــــدم کسی
«واهب» خسته دل بگـــو یــــار زمن رمیـــده را
هر دو جهان به کام تــو ، بیتــــو نباشــــدم کسی
28-06-2010
هالند
 
***
 
انتخاب نیک
 
بیا کــه چشـــم مرا نیست بیتو خواب امشب
نشستــه مـردم چشـــمم میــــان آب امشـــب
شد از تمـــام وجــــودم روان لــــذت شـــوق
که هست صورت توهـرطرف سراب امشب
دلـــم بـــه گــریــه بــرون داد نـالـه هـا لیکن
ز هیـچ کس نشنیــد گـوش دل جـــواب امشب
ز خــود شکستــم وپیچیــدم همچـو ماربخـود
که تـا گـلاب تــو دیــدم درین کتـــاب امشــب
در انتظـــارتـــواین کـاخ دل کـه خــانۀ تسـت
ز بس تپیــد زهم ریخت و شـد خراب امشـب
چـــوخـــار میخـلــد این مژه بــا دو دیـدۀ من
کمر شکستــه ز ضعف تــوان و تــاب امشب
ستـارگــان همه شـد خیــره چشـم روشن شان
ز دود و آتــش ســــــوزِدلِ کبــــاب امشــــب
فـدای لطف زبــــانت شــــود دلــــم «واهب»
کــه کــرده یــــاد وخیـــال تـــو انتخاب امشب
27-04-2011
هالند
 ***


توفان شوق
یارب نگاری ده مرا کین جان به قـربــانش کنــم
بوسم لبش بوسم تنش وین دیـــده حیــرانش کنـــم
از شبنم گل قطره هـای آب بـــر چینـــم بــــه لب
یک یک به رخسارش بـریــزانم گل افشا نش کنم
از آسمان استــــاره هــا واز فلک مـــاه و قمــــر
ریزم بـــه پـــایـش عالــم جان را به فرمانش کنم
آغوش را بستــر کنــم صد بیقــــراری سر کنـــم
از خود برونش سـازم و بیتـابِ حــرمانش کنــــم
از شهــرمستی آورم رنگ غـــزل درواژه هـــــا
هر واژه را بر چیـــده از لب زیب دامــانش کنـم
از خنده های انگبیـن شهــد مـــلاحت بــــر کنـــم
وقت سخن در لابــــــلای واژه پنهـــــانش کنــــم
اشک خوشی را از حضورش بند در مژگان کنم
وقت سجــــود مقـــدمش از شوق تــــو فانش کنم
از شمع جان روشن کنم شــام وصالش کلبــــه ام
پروانه سان سوزم بدورش جـــان بقربــانش کنـم
«واهب» اگر لطف حضور یار بـارد بــر ســرم
باقیست از عمرم هرآنچه نقـــد فــــرمانش کنـــم
25-04-2011
هالند


آوایی خامشان
امروز به من جهـــان رســـــیده
هنگــامۀ امتحــــــان رســـــــیده
آبی کـــــه رود ز دیــــــــدۀ من
از چشـمۀ خاک جان رســـــیده
ماهی که چـراغ چشم دل شـــــد
از عالـم بیکــــــران رســــــیـده
رفتـــم ره عاشــــــــقان بیـــــدل
کـان تــــا دم آســـمان رســـیـده
گرد حـــرمی طــــواف کـــردم
کز راه دلــم به جـــان رســــیده
نقشی که بــــدل نشســـته مـــارا
رنگیست که بس نهـان رســـیده
آوایی که میــرســد بـــه گوشـــم
از عالـم خـــامشـــــان رســــیده
ایمـــان مرا مپــــرس «واهب»
 کز جلگــــۀ بی امـــان رسیــده
09-03-2011
هالند