16.03.2017
کانون هماهنگی زنان افغانستان
پیام مشترک نهاد ها و شخصیت های مستقل درکانون هماهنگی زنان افغانستان
به مناسبت دومین سالروز فاجعهٔ ۲۸ حوت ۱۳۹۳ (مطابق به ۱۹ مارچ ۲۰۱۵)
در پیام مشترک میز مدور مصوب پنجم مارچ امسال این جمله که «سالروز فاجعه ۱۹ مارچ (۲۸ حوت) باید به روزی مبدل گردد که وجدان اجتماعی را در برابر هر گونه خشونت، حساس نگهدارد»، حقیقت آن را بازگو میکند که خشونت جز از روزمره گی های عادی زنده گی اجتماعی مردم ما میباشد.
در این ارتباط میتوان سوالات ذیل را مطرح نمود:
- چه گونه میتوان وجدان اجتماعی را بر ضد خشونت بیدار نمود؟
- با کدام نیرو باید به پیش رفت؟
- کدام واقعه را مکرراً در حافظه ها و در مقابل چشمان اجتماع زنده ساخت، تا مردان و زنان با وجود عادت به خشونت به تدریج چهرۀ زشت آنرا روشنتر ببینند تا بالاخره در مقابل خشونت حساس شده واز آن نفرت پیدا نمایند؟
مردم افغانستان درسراسر جهان از طریق رسانه ها در ۱۹ مارچ ۲۰۱۵ شاهد وحشتناک ترین و عریان ترین شکل خشونت در مقابل فرخنده بود. با وجود شجاعت و مقاومت بی مانند فرخنده یک لحظه هم به وی فرصت آن داده نشد که حرف خود را گفته و از خود دفاع نماید. مگر آیا این صحنه ها در حضور تماشاچیان هیجانی و اما بی تفاوت در عین حال نمادی از زنده گی زن افغان و تصویری از تنها بودن، تجرید بودن و بی صدا بودن وی در خانواده و اجتماع در مقابل انواع خشونت های آشکار و پنهان نمیباشد؟
به خاطر می آوریم که ملل متحد برای یاد بود از قتل سه خواهر مبارز «میرابل» در ۲۵ نومبر ۱۹۶۰ از جانب رژیم مستبد وقت دومینیکن، روز ۲۵ نومبر را روز «نه به خشونت» عنوان نمود، تا توسط این واقعۀ المناک زشتی خشونت را تجسمی بخشیده و مردم جهان را در مقابل آن متحد بسازد. پس چرا زنان افغان که در زیر خشونت متداوم به سر میبرند، از جنایت تاریخی در مقابل فرخنده برای عریان کردن چهرۀ وحشتناک خشونت استفاده ننمایند و آنرا وسیله ای برای پیکار در مقابل خشونت نسازند. مگر زنان صبور افغان از شدت تأثر با حمل تابوت و دفن جنازۀ فرخنده تابو شکن رسم قرون نگردیدند و آیا یک جامعه به خاطر وی دسته جمعی به گریه نیافتاد؟ پس آیا به جا نیست که زنان افغانستان جهت همبسته گی ملی و نه گفتن به خشونت از این واقعات استفاده برحق را نمایند؟
عکس العمل ملت افغانستان نمایانگر آن است که بایستی روز زجر کشی فرخنده در اذهان عامه زنده نگهداشته شود. در این جمله بیشتر از ۲۰۰۰ شخصیت سیاسی و فرهنگی، استادان پوهنتون ها، فعالین حقوق زن و مبارزین عدالت اجتماعی همراه با ۶۵ نهاد مدنی از طریق کانون هماهنگی زنان افغانستان با امضا نمودن فراخوان همین نظر را تأیید نموده اند. آیا ما با اتکا به این نظر مردم میتوانیم جرئت آن را کنیم که به طور استثنایی برای اولین بار همه یکجا صرفنظر از تفاوت ها و علایق شخصی و سیاسی خویش صدای همبسته گی زنان را بلند نموده و این روز را در تاریخ جاویدانه بسازیم؟ در این جا ارادۀ هر فرد مهم است.
در مرحلۀ فعلی توقع این که ثبت روز ۱۹ مارچ در تقویم رسمی از جانب دولت جهت تجلیل سالانه قبول گردد، به احتمال قوی یک انتظار پیش از وقت است. ولی آیا به نظر شما داشتن یک روزی که در سطح ملی فعالان حقوق زن، جامعه مدنی و مردم را در مقابل خشونت بسیج نماید، ضروری نمی باشد؟ آیا یاد بود این روز در تقویم مردم حکایت از یک بیداری ملی نخواهد کرد؟ آیا این بهترین فرصت و ضروری ترین وسیله برای زنان و تمام جامعۀ مدنی جهت ابراز ضدیت در مقابل خشونت نمیباشد.
اگر چنین است پس بیائید این روز را نامی ببخشیم که در عین حال نوید دهندۀ مبارزه دستجمعی، اتحاد و همبسته گی زنان باشد. امضا کننده گان «فراخوان در مورد سالروز فرخنده » در سال گذشته در پای دو نام بیشتر از همه مهر تأیید گذاشته اند:
»روز همبسته گی زنان افغانستان بر علیه خشونت»، «روز همبسته گی ملی زنان افغانستان». همچنان یک پیشنهاد دیگر نیز که مبین ماهیت این روز می باشد در این جا درج میگردد: «روز ملی مبارزه با خشونت.«
جای شک نیست که نامگذاری این روز اگر طرفداران زیاد دارد، مخالفین آن هم کم نمی باشند. ولی هیچ حقی رایگان به زنان داده نشده است. همبسته گی زنان ضامن سلامت اجتماعی و فردی جامعه ما است.
پس این وجیبه ملی را باید گرامی داشت.
- ما آرزومندیم تا فعالین حقوق زن، نهاد های طرفدار زنان و مبارزین ضد خشونت نظر به امکانات دست داشته در موارد ذیل کوشش نمایند:
- در شبکه های اجتماعی عکس پروفیل خود را برای چند روزی با یکی از عکس های فرحنده تغیر بدهند.
- به کار وسیع تنویری در راه تقبیح فاجعۀ ۱۹ مارچ، خشونت علیه زنان و همبسته گی شان با نشر مقاله ها، پیام ها، تدویر متنگ ها و گرد همایی ها و کنفرانس مطبوعاتی اقدام ورزند.
- از نهاد های اجتماعی ، احزاب سیاسی، شخصیت های دلسوز و افراد سرشناس ملی خواهشمندیم تا با فرستادن نامه های سرگشاده از جانب خویش برای به رسمیت شناختن روز ۱۹ مارچ به حیث روزی که وجدان اجتماعی را در برابر هر گونه خشونت، حساس نگهدارد و مطالبۀ محاکمه علنی عاملان فاجعۀ انسانی زجر کشی فرخنده، عنوانی ریاست جمهوری، ریاست اجراییه، پارلمان ، وزارت عدلیه، وزارت زنان، وزارت داخله، وزارت دفاع و سایر وزارت ها و مراجع زیربط سعی نموده و یاری رسان شوند .
فراخوان سال گذشته به مناسبت سالگرد زجرکشی فرخنده . پیام امسال در حقیقت یک قدم دیگر در ادامۀ فراخوان سال گذشته است.