10.05.2018

بهرام صادقی

اشرف غنی را دریابیم!

تاریخ ۳ ماه می ۲۰۱۸ توزیع تذکره های الکترونیک بعد از سالها جار وجنجال در پارلمان و رسانه ها میان طرفداران و مخالفین درج کلمهٔ افغان به حیث ملیت اتباع افغانستان، آغازیافت.  آغاز توزیع تذکره های الکترونیک گام بزرگی است برای تثبیت و تسجیل دقیق هویت افراد، تثبیت نفوس افغانستان و هزاران رقم احصاییوی که دانستن آن برای انکشاف  افغانستان شرط ضروری میباشد. حتی شفافیت انتخابات هم صرف در صورتی تأمین شده میتواند که هویت رأی دهنده گان با مشخصات بیومتریک شان تثبیت باشد. اما با آنهم برخی گروه های سیاسی از یکسو  در سخنرانی های روزمره شان بر شفافیت انتخابات تأکید میکنند ولی در عین حال در مقابل توزیع تذکره های الکترونیک سنگ اندازی میکنند.   اینها یا افراد عقده مند و ماجرا جو و تجزیه طلب اند و یا از طریق استخبارات ایران و روسیه تحریک به سبوتاژ اقداماتی میشوند که از جانب جامعه جهانی برای انکشاف اقتصادی و اجتماعی افغانستان برداشته میشوند. آخرین سنگ در برابر توزیع تذکره های برقی را عبدالله عبدالله رییس اجراییه پرتاب نمود. این سنگ بسیار بزرگ بود زیرا توزیع تذکره های برقی را تا زمانی معطل قرار میداد که آدم هایی چون لطیف پدرام، مجیب الرحمن رحیمی و … هم قانع شوند که ملیت شان افغان است و باید جدا از قوم شان درج تذکره های الکترونیک گردد. به عبارهٔ دیگر عبدالله عبدالله یک شرط ناممکن را در برابر توزیع تذکره های برقی گذاشت. در چنین شرایطی اشرف غنی باید میان دو بد یعنی پا گذاشتن روی خواست عبدالله و پا گذاشتن روی تذکره های الکترونیک یکی را انتخاب میکرد. اشرف غنی با قبول ریسک قهر و غَضَب عبدالله توزیع تذکره های برقی را آغاز نمود. این عاقلانه ترین انتخاب بود.

اشرف غنی با سواد ترین رییس جمهور افغانستان در طول تاریخ است. در پاک بودن اش حتی مخالفینش هم شک ندارند.  در سطح منطقه مدرن ترین رییس جمهور است. این که مثل افغانستان وابسته به کو مکهای امریکا و مجبور به تمکین در برابر برخی ملحوظات آنها است، انتخاب او نمی باشد و جنگ چهل سالهٔ بعد از کودتای بد فرجام ۷ ثوراین حالت وابسته گی را بر کشور و مردم ما تحمیل نموده است. از جانب دیگر فراموش نکنیم که وی یک کشور نا امن، فاقد اقتصاد واقعی و  غرق در فساد را در سپتمبر ۲۰۱۴ در حالی تسلیم گرفت که ۱۵۰۰۰۰ قوای خارجی که در دفاع از افغانستان سهیم بودند این کشور را ترک گفتند و هزاران انجو که ده ها هزار نفر را استخدام نموده بودند فعالیت خود را متوقف ساختند.

 با وصف آن که اشرف غنی در رأس کدام حزب قرار ندارد و یک  فرد میباشد،  اما در طی دو سال واندی که از دوران ریاست جمهوری مشروط (مشروط به تایید عبدالله) اش سپری شده قادر به تأمین بقای افغانستان و برداشتن گامهای مهم وسنجیده شده یی گردیده است. خشکانیدن منابع مالی غیر قانونی جنگسالاران  برحلاف دوران کرزی،  از اولویت های کاری اشرف غنی بوده است. مخالفت چهره های تنظیمی که خود را متحد رژیم وانمود میکنند چون جنرال بسم الله محمدی، ظاهر قدیر، حمید لالی،  همایون همایون(خلقی) ، رشید دوستم(پرچمی)، محمد محقق و… با اشرف غنی از همینجا سر چشمه می گیرد. اگر اشرف غنی به تهدید ها وفشار های آنها تسلیم میشد و به آنها دست باز میداد،  از همه مخالفتها دست میکشیدند. حصول ۲۵۰ میلیون دالر قرضهٔ کابل بانک از زورمندانی که در دوران کرزی از تادیه سرباز میزدند و تأسیس مرکز عدلی و قضایی افغانستان برای محاکمهٔ مقامات دولتی و سایر زورمندان گامی بود در راه مبارزه با فساد اداری. کار در جهت خلق امکانات الترناتیف ترانزیتی در برابر بندر کراچی و مدیریت بخشی از آب افغانستان دست آورد های غنی در زمینهٔ استقلال اقتصادی افغانستان است.

فرهنگ باجگیری از طریق زور گویی که بعد از توافقنامهٔ حکومت وحدت ملی اوج گرفته بود، اکنون تا حد زیادی بی تأثیر شده است زیرا  اشرف غنی به فشار تسلیم نمی شود. حتی عطا محمد نور هم متوجهٔ این خصوصیت اشرف غنی شده و به نحوی به تطبیق امر او گردن نهاد. اشرف غنی در سیاست خارجی خود قادر به قبولاندن این حقیقت بالای مقامات امریکایی شد که دولت پاکستان حامی و تجهیز کنندهٔ طالبان بوده وخاک این کشور پناهگاه طالبان و سایر تروریستها میباشد. این یک بُرد بزرگ محسوب میگردد.

خلاصه این که در میان قشر سیاسی کنونی افغانستان که فساد، عطش برای منافع شخصی، بی اعتنایی  به منافع ملی و خواستهای مردم، ضدیت با تمدن و ترقی خصوصیات اساسی شان را تشکیل میدهد، اشرف غنی یگانه الترناتیف قابل قبول میباشد، زیرا از خصوصیات مذکور مبرا است. اتهام قوم پرستی و پشتونیزم که از جانب عمال سفارت ایران علیه اشرف غنی به راه انداخته شده است، دروغی بیش نیست. در غیر آن پشتونیستهای نظیر گروپ اسماعیل یون و امثالهم که در انتخابات به نفع او فعالیت نموده بودند در مخالفت با اشرف غنی قرار نمی گرفتند. اشرف غنی  به پشتیبانی جدی و عملی مردم عادی کشور از اقدامهای خوب اش نیاز دارد. وی این نیاز را بار ها تکرار نموده است. مثلأ بتاریخ ۷ می حین گشایش سمپوزیم زنان وی ضمن یاد آوری از ثبت نام برای انتخابات پارلمانی و توزیع تذکره های الکترونیک و مشکلات امنیتی از مردم افغانستان خواستار همکاری در این زمینه ها شد. چون الترناتیفی بهتری برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده نداریم،  اگر مردم ما خواهان حل مشکلات اساسی شان اند ضرور است به این ندا لبیک بگویند.