23.04.2015
بیانیه انجمن اجتماعی نگرش نو
همایش "دایکندی هم ولایت است...!"
انجمن اجتماعی نگرش نو یک نهاد مدنی، رسمی، فعال و متشکل از جوانان بوده که دفتر مرکزی آن در کابل و نماینده گی ولایتی این انجمن در دایکندی و بامیان فعالیت داشته و در ولایات بغلان، غزنی، هرات و هلمند در آینده نزدیک گسترش خواهد یافت. که اهدافی چون : تلاش برای تحقق حکومت داری خوب، تقویت اصل شایسته سالاری، تلاش برای تامین صلح پایدار، تامین وحدت ملی، حمایت از حقوق مشروع زنان، مبارزه با انواع فساد، مبارزه علیه هرنوع برتری جویی وتبعیض، وتلاش برای ترویج فرهنگ اسلامی وملی را دنبال میکند. انجمن اجتماعی نگرش نو در ادامه‌ی سلسله برنامه های خویش این بار به ولایت دایکندی پرداخته، و این همایش را تحت عنوان "دایکندی هم ولایت است...! " برگزار کرده است ویافته های خویش را طوری ذیل عنوان میدارد. ولایت دایکندی به اساس فرمان شماره 14 مورخ 3 ثور 1383 مقام عالی ریاست دولت انتقالی اسلامی افغانستان از پیکره‌ی ارزگان جدا و به عنوان یک ولایت مستقل معرفی شد. طوری که همه میدانند در جریان 13 سال گذشته روند نو سازی و بازسازی در کشور به شکل متوازن صورت نگرفته است، با وجودیکه قانون اساسی افغانستان دولت را مکلف به تطبیق انکشاف متوازن دانسته، وچنین صراحت دارد:
" دولت به ایجاد یک جامعه‌ي مرفه و مترقی بر اساس عدالت اجتماعی، حفظ کرامت انسانی، حمایت حقوق بشر، تحقق دموکراسی، تامین وحدت ملی، برابری بین همه اقوام و قبایل و انکشاف متوازن در همه مناطق کشور مکلف می باشد."به اساس حکم قانون اساسی افغانستان انکشاف متوازن یکی از اساسی ترین نیازهای جامعه افعانستان است، که در جریان 13 سال گذشته از انکشاف متوازن صحبت به عمل آمده، اما به طور عملی انکشاف عادلانه در 34 ولایات افغانستان صورت نگرفته است.
حکومت داری: بطور کلی سکتور حکومتداری و حاکمیت قانون نسبتاً رضایت بخش بوده اما با مشکلاتی چون (پایین بودن سطح ظرفیت کادری اداره، عدم تطبیق شدن پلان های ارتقای ظرفیت وانکشافی، جوان بودن اداره‌ی محلی، عدم پاسخگویی مناسب به مردم به دلیل نبودن امکانات لازم، کار شکنی و فرصت طلبی تعداد محدودی از افراد دولتی وغیردولتی، و تلاش آنان برای دوام سوء استفاده ازصلاحیت وظیفوی و دامن زدن به اختلافات ذات البینی) از جمله مشکلات جدی ولایت دایکندی دربخش حکومت داری خوب به حساب می آید.
تعلیم وتربیه:در ولایت دایکندی اکثر معلمین به شکل قراردادی، غیر رسمی و غیرمسلکی بوده و در حدود 60 فیصد از مکاتب بدون تعمیر میباشند. که پایین بودن سطح تحصیلی و مسلکی نبودن معلمین از جمله مشکلات عمده واساسی تعلیم وتربیه دراین ولایت به شمار میرود.
زنان: زنان که بیش از نیمی از پیکره‌ی جامعه را تشکیل می دهند. در این ولایت درعرصه های مختلف حضور پر رنگ داشته اما موارد همچون: عرف وعنعنات ناپسند، عدم آگاهی مردم ازحقوق و وجایب دینی، ضعف و فقر اقتصادی، از مواردی هستند که دامن گیر زنان این ولایت بوده که باعث خشونت علیه زنان در این ولایت می گردد. هم چنان عدم رسیده گی به قضایای خشونت علیه زنان در این ولایت به نسبت کمبود وکلای مدافع در بخش زنان، ازجمله مشکلات جدی زنان دراین ولایت به حساب می آید.
اقتصاد، زراعت و مالداری: زراعت یکی از اساسی ترین بنیان های اقتصادی جامعه به شمار می رود. اکثر مردم ولایت دایکندی مصروف زراعت و مالداری بوده و منبع درآمد مردم این ولایت را اکثراً پول کارگری خارج از کشور و یا هم خارج از این ولایت تشکیل می دهد، و بیشترین مهاجر افغان ها را در سایر ولایات و خارج از کشور به دلیل نبود زمینه کار، فقر و تنگدستی و نداشتن عاید، مردم این ولایت تشکیل می دهند.
صحت: در ولایت دایکندی هنوز یک شفاخانه‌ی معیاری دولتی وجود ندارد. در ریاست صحت عامه دایکندی بسیاری از بست های مسلکی آن به دلیل فقدان افراد مسلکی و مشکلات موجود خالی می باشد تقریباً تمام کلینیک ها و شفاخانه های موجود، فاقد داکتران متخصص و پرسونل مسلکی هستند و تمام مراکز صحی موجود بخش هایی از سال را بدون ادویه سپری می کنند. هم چنان تمام مردم در تمام نقاط و قریه جات به نسبت عدم دسترسی به خدمات صحی به دلیل شرایط اقلیمی و راه های مواصلاتی خراب، از خدمات صحی بهره مند نمی شوند.
ترانسپورت و مواصلات: از لحاظ راه های مواصلاتی و سرک، اکثر قرأ و قصبات و ولسوالی ها فاقد راه های مواصلاتی هستند. هنوز در ولایت دایکندی حتا یک متر سرک معیاری و اسفالت شده وجود ندارد. گر چه مردم توانسته اند تمام نقاط ولایت را از طریق سرک های ابتدایی با همدیگر وصل کنند ولی سرک های موجود در پایین ترین سطح قرار داشته که همه روزه تعدادی زیادی از هموطنان ما قربانی همین سرک های غیر معیاری می گردند.
امنیت: ولایت دایکندی در حال حاضر به عنوان یکی از امن ترین ولایات افغانستان یاد می شود. اما گاهی اوقات در ولسوالی کجران درگیری های بین مخالفین دولت و نیروهای امنیتی صورت می گیرد. این ولایت با چهار ولایت نا امن هلمند، ارزگان، غزنی و غور سرحدات طولانی و مشترک دارد و همچنان در مسیر راه کابل، در دره جلریز و غوربند آسیب تهدید امنیتی وجود دارد که سال هاست قربانی می گیرد و این چالشها هم چنان ادامه دارد.
در اخیر سخن ما از دایکندی به عنوان محروم ترین بخش افغانستان این است که:
دایکندی می تواند نمادی از آرزوهای تحقق نیافته و تعهداتی باشد که دولت ما در پیشگاه مردم و جامعه جهانی بدان ها متعهد شده است. این مسئله نه تنها تأثیر منفی بر سرنوشت مردم بلکه بر موقعیت بین المللی و تعهد پذیری دولت ما خواهد داشت. باید اذعان شود که در دایکندی کار آنچنانی که باید صورت می گرفت در زمینه انکشاف و توسعه صورت نگرفته است. مردم دایکندی که همیشه برای تحقق نظام مردم سالاری و دموکراسی پیشگام بوده و حامی آن می باشند، نیاز شدید به توجه جدی در تمامی بخش هایی که تذکر داده شد دارند واز حکومت وحدت ملی میخواهند دایکندی را به عنوان یک ولایت نیازمند به پیشرفت و ترقی در اولویت قرار داده تا اصل انکشاف متوازن تحقق پیدا کرده و این ولایت، هم ردیف سایر ولایات قرار گیرد.
ومن الله توفیق
انجمن اجتماعی نگرش نو
3 ثور 1394 خورشیدی برابر با 23 اپریل 2015 میلادی
تالار بهشت زنده گی - کابل